Wszystkie narzędzia stworzone przez człowieka są systemami cyfrowymi w tym również motyka, łopata i kilof.
W tej chwili za systemy cyfrowe uznawane są narzędzia, które powstały i działają na podstawie wcześniej sporządzonego algorytmu, który matematycznie poprzez przypisanie liczb związuje określone zakresy stanów wejściowych z określonymi zakresami stanów wyjściowych.
Nic nie stoi jednak na przeszkodzie aby już istniejące analogowe narzędzie uzupełnić o algorytm. Wystarczy wyodrębnić interesujące nas stany wejściowe, stany wyjściowe, wyodrębnić interesujące nas zakresy stanów wyjściowych potem wyodrębnić prawidłowo niezbędne zakresy stanów wejściowych i na podstawie działania urządzenia zdekompilować algorytm. Skutkiem będzie przypisanie wszystkim zakresom wszystkich stanów liczb a działaniom fizycznym urządzenia operatorów.
Co prawda prawidłowe określenie stanów, ich zakresów oraz dekompilacja algorytmu nie będzie prosta niemniej – na koniec telewizor analogowy staje się telewizorem cyfrowym tylko wpierw było urządzenie a potem algorytm, kiedy zazwyczaj jest wpierw algorytm potem urządzenie.
Myślenie to wykonywanie algorytmu.
Operator koparki doskonale w myślach wyraża związek ustawienia gałek sterujących z ustawieniami ramienia koparki, rozumiejąc, jakie zakresy stanów wejściowych i w jaki sposób są powiązane z określonymi zakresami stanów wyjściowych – choć nie zdaje sobie sprawy, że operuje na liczbach.
To samo dotyczy robotnika budowlanego operującego kilofem, pianisty operującego klawiszami, czy informatyka przy komputerze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz