Koncentracja i rozproszenie stanów cd.

Wg mnie istnieją 2 różne rodzaje koncentracji działań:
- koncentracja działań w alternatywie - wystarczy aby zaszło p aby zaszło r lub wystarczy aby zaszło q aby zaszło r
- koncentracja działań w koniunkcji - musi zajść p i q aby zaszło r
Wg mnie to są 2 odrębne sposoby wynikania "r", co stanowi o różnym logicznym związaniu "r" z czynnikami "p", "g" - dlatego też wg mnie należy wyróżnić 2 odrębne rodzaje implikacji:
- implikacja w alternatywie
- implikacja w koniunkcji

Prezentuję to graficznie w poprzednim poście na załączonych schematach wiążąc z dwoma rodzajami implikacji nieuwzględniany operator logiczny "może".

Schemat w rzeczywistości można sobie wyobrazić na podstawie działania silnika. Odrębne działania tłoków koncentrują się w alternatywie do działania obrotów wału korbowego a potem działanie wału rozprasza się w równoważności na działania wielu pomniejszych systemów.

Wg mnie istnieją także 2 różne rodzaje rozproszenia działania
- rozproszenie działań w równoważności - kiedy zachodzi r to zachodzą niezależne od siebie p, q (odwrotność alternatywy gdzie r jest sumą p, g)
- rozproszenie działań w splątaniu - kiedy zachodzi r to zachodzą zależne od siebie p, q (odwrotność koniunkcji, gdzie r jest iloczynem p, q) - wg mnie splątanie polega na tym, że gdyby odwrócić kierunek ruchu to z p i q w koniunkcji wyniknie r

Alternatywa, koniunkcja, równoważność i splątanie to są wg mnie cztery różniące się od siebie rodzaje logicznego wynikania.

Negacja jest związana z koniunkcją (i pewnie ze splątaniem) - kiedy zachodzi koniunkcja to automatycznie zachodzi negacja wyniku, który byłby osiągnięty przez p lub q gdyby nie zaszła koniunkcja między p i q - tzn. gdyby zabrakło p lub q w działaniu.

Najważniejszy wniosek jest jednak taki, że działania logiczne zawierają się w rzeczywistych fizycznych zmianach (co widać w zależnościach we wszystkich układach fizycznych pomiędzy stanami początkowymi i końcowymi) i przypuszczam, że to jest źródłem logiki człowieka, która wg mnie opiera się na stanach mózgu, który jest zbiorem cząstek elementarnych w określonej konfiguracji, w relacji ze sobą i otoczeniem.