Łączenie oddziaływań – suma czy iloczyn energii?

Wrócę do bramek logicznych. W tym wątku pomijam abstrakcję rozważając jedynie fizyczne aspekty działania bramek logicznych.

Chciałbym zaproponować inną definicję bramki logicznej na potrzeby tego wątku.

Bramka logiczna BL jest materialnym obiektem, który przenosząc oddziaływania obiektów A, B na C, dwa odrębne oddziaływania przekształca się w jedno.

Inaczej rzecz ujmując na wejściu bramki logicznej są dwa oddziaływania a na wyjściu jedno wynikające z obu oddziaływań na wejściu.

Interesuje mnie kwestia przeniesienia energii oddziaływań na wejściu bramki logicznej na energię oddziaływania na wyjściu bramki logicznej.

Czy ktoś już policzył wartości energii na wejściu i wyjściu różnych bramek logicznych?

Zakładając, że używamy tych samych energii na wejściu – czy na wyjściu bramek AND i OR mamy tą samą wartość energii?

Czy wartość energii na wyjściu bramki logicznej jest sumą czy iloczynem wartości energii na wejściu?

Zobrazuję to na bramkach logicznych w splątanych sznurach własnego projektu:

Czy oddziałując fizycznie na obserwatora kształtuje treść jego myśli?

Zacznę od tego, że ludzkość (choć tego kompletnie nie dostrzega) na zna sposobów komunikacji między dwoma obiektami INNYCH niż poprzez ODDZIAŁYWANIA FIZYCZNE tych dwóch obiektów ze sobą.

Skoro nie ma żadnego przykładu komunikacji, która nie jest oddziaływaniem fizycznym obiektów komunikujących się, to należy przyjąć, że inne sposoby komunikacji w ogóle nie istnieją.

Każda komunikacja jest oddziaływaniem fizycznym.

Należałby zapytać czy każde oddziaływanie fizyczne jest komunikacją?

Można to rozważyć na przykładzie komputera - oddziaływań fizycznych innych niż przepływ prądu oraz ich wpływu na przetwarzanie danych w komputerze.

Pierwszym spostrzeżeniem jakie przychodzi na myśl jest to, że komputer działa poprawnie w określonych warunkach temperatury, ciśnienia, sił grawitacji i przeciążenia, składu chemicznego powietrza, prędkości wiatru, poziomu promieniowania, siły i częstotliwości drgań podłoża, powietrza, poszczególnych elementów itd. My przyzwyczailiśmy się, że określone warunki po prostu istnieją - są przez cały czas spełnione ale w rzeczywistości istnienie tych warunków wynika z określonych oddziaływań fizycznych. W efekcie istnienie oddziaływań fizycznych pomiędzy Słońcem, Ziemią i komputerem dających się zdefiniować jako istnienie temperatury pokojowej są elementem przetwarzania danych w komputerze. Gdyby nie określone procesy fizyczne zachodzące na Słońcu – komputer działałby inaczej – wg nas NIEPOPRAWNIE. Związek prędkości operacji wykonywanych przez kartę graficzną komputera z rozbłyskami na Słońcu wydaje się absurdalny – gdyby jednak dobrze się na tym zastanowić byłoby oczywiste, że działania fizyczna zachodzące na Słońcu są dla działań karty graficznej niemniej istotne od działań fizycznych zachodzących na dysku twardym.

Wniosek:
Abstrakt wypluty przez komputer na końcu pewnego działania tak samo wynika z prędkości obrotów ziemi jak i z fizycznych uderzeń opuszkami palców człowieka w klawiaturę. Abstrakt jest połączeniem tych i wielu innych działań w jedno.

Inny:
Abstrakt wypluty przez komputer jest uwolnieniem energii przez komputer do otoczenia. Komputer wyrażając abstrakt traci energię, którą muszę przejąć inne obiekty z otoczenia (w tym człowiek), żeby komputer ją w ogóle mógł utracić.

To wg mnie to wystarcza, żeby dojść do wniosku, że każde oddziaływanie fizyczne zawsze jest jednocześnie komunikacją.

Wracając do tematu.
Działając fizycznie na obserwatora (w dowolny sposób) muszę utracić pewną energię, którą musi przejąć ode mnie obserwator.
Zgodnie z wnioskiem, że każde działanie fizyczne jest jednocześnie komunikacją – moje działanie fizyczne na obserwatora jest z mojej strony wyrażeniem komunikatu a ze strony obserwatora musi być pewnym doznaniem – obserwacją – odebraniem komunikatu.

Działając fizycznie na obserwatora powoduje w nim doznanie (powoduje w nim treść myśli w postaci określonego doznania. To ja kształtuje w ten sposób w obserwatorze treść myśli a nie on sam. Nie tylko ja – bo ze względu na to o czym piałem powyżej - cała masa innych oddziaływań kształtuje te treść – ja między nimi.

Czy oddziałując fizycznie na obserwatora kształtuje treść jego myśli?

Różnice opisu w modelu, w pomiarze, we wzorze

Załóżmy następującą sytuację. Jedna osoba jest obserwatorem pewnego zjawiska fizycznego i chce przekazać własną wiedzę o tym zjawisku innym osobom. Opisuje to zjawisko fizyczne kolejnym osobom na różne sposoby:
1. Buduje własnoręcznie fizyczny model (miniaturę) ukazujący zaobserwowane zjawisko fizyczne w mikroskali i prezentuje go odbiorcy.
2. Buduje własnoręcznie urządzenie pomiarowe, urządzenie pomiarowe i wyniki pomiarów prezentuje odbiorcy.
3. Zapisuje na kartce i przedstawia odbiorcy wzór fizyczny opisujący zjawisko.

Pomimo różnych form opisu każdy z odbiorców po pewnym czasie posiada tą samą wiedzę o zjawisku fizycznym obserwowanym i opisywanym przez obserwatora.

Chciałbym zapytać o różnice opisu w modelu, w pomiarze, we wzorze?

Jeśli wyjaśnieniem będzie słowo klucz „abstrakcja” wówczas chciałbym zapytać:
- jak urządzenie pomiarowe przetwarza realne wielkości fizyczne na abstrakcyjne wartości wyników pomiarów ?
- w jaki sposób abstrakcyjna wiedza o zjawisku fizycznym zostaje przeniesiona ze świadomości do do świadomości za pomocą zapisu i prezentacji wzoru i czy wyrażenie wzoru jest konieczne ?

Fizyczna realizacja matematycznej abstrakcji

W tej sposób moderator TGC opisuje bramki logiczne. Bramki logiczne łatwo sobie wyobrazić i opisać je w taki sposób jak zrobił to TGC dlatego chciałbym zapytać o coś innego.

Gdzie dokładnie w komputerze znajduje się „URUCHOMIONY” system operacyjny?

Żeby wskazać podobieństwo pomiędzy urządzeniami cyfrowymi i analogowymi chciałbym zapytać jednocześnie.

Gdzie w zegarze wahadłowym znajduje się bieżąca godzina, którą wskazuje?

Oba urządzenia po uruchomieniu (oprogramowany i zasilony komputer, nakręcony i ustawiony zegar) działają niezależnie od świadomości człowieka. Zarówno system operacyjny jak i bieżąca godzina znajdują się w tych urządzeniach. Więc gdzie one tam są, że my ludzie możemy z nich w praktyce korzystać?

Czy liczba jest układem oddziałujących elementów obiektu w jednym takcie?

Każdy zmieniający się obiekt składa się z elementów. Zmiana oddziaływania obiektu (bez względu na rodzaj oddziaływania) wynika z jego podziału

Sposób wzajemnego oddziaływania obiektów wynika z układu elementów w każdym z nich. Obiekty oddziałując ze sobą zmieniają swój wewnętrzny układ elementów. Ilość elementów w obiekcie a także takt najmniejszej zmiany są zawsze skończone w pewnej skali.

Mózg człowieka także jest oddziałującym obiektem składającym się z elementów o określonym cyklu najmniejszej zmiany w układzie elementów.

Wszystko w rzeczywistości ma charakter cyfrowy zawierający się w stanach obiektów.

Czy liczba jest układem oddziałujących elementów obiektu w jednym takcie w pewnej skali?

Czy podział działań i stanów wynika z podziału na elementy?

Zróżnicowanie wewnętrznych działań obiektu (materialnego przedmiotu) a także zróżnicowanie jego wewnętrznych stanów wnika z podziału obiektu na elementy. Jeśli w obiekcie nie rozróżniamy żadnych elementów (części składowych) – to w takim obiekcie nie zachodzą żadne działania wewnętrzne ani też obiekt ten nie osiąga żadnego wewnętrznego stanu.

Brak podziału materialnego przedmiotu na elementy sprawia, że obiekt jest w naszym rozumieniu cząstką elementarną.

Działania i stany zewnętrzne przedmiotu niepodzielnego wynikają z tego, że obiekt w całości jest elementem większego od siebie układu.

Powtarzam pytanie:
Czy postrzeganie zmysłowe obiektu jako podzielnego determinuje postrzeganie wewnętrznych działań i stanów tego przedmiotu?

Jeśli działania fizyczne dzielą się – to czy również mnożą się?

Wydaje się oczywiste, że działanie fizyczne dzielą się na wiele różnych działań.

Prosty przykład:
http://www.youtube.com/watch?feature=endscreen&NR=1&v=r2Kzl4RSVSo

Zwracam uwagę, że wszystkie złożone działania w tym przedmiocie wynikają wyłącznie z obrotów korby – z jednego prostego działania.
Można oczywiście przyjąć, że wynikają także ze struktury przedmiotu ale wówczas należałoby przyjąć (i wg mnie słusznie), że struktur przechodzi w działanie i na odwrót działanie w strukturę.


Chciałbym zapytać o to czy działania fizyczne mnożą się i jak mnożenie działań objawia się w rzeczywistości?

Mam nawet propozycję – koniunkcja – gdzie istnienie działania wynikowego zależy od istnienia każdego z działań przyczynowych. Inaczej mówiąc – określony wynik powstaje tylko w sytuacji złożenia się kilku pewnych działań jednocześnie.

Prosty przykład:
Na koniunkcji zbudowane są wszelkie zabezpieczenia (np. zawleczki). Działanie odbezpieczenia wynika ze złożenia się kilku rzadkich działań w koniunkcji. Proponuję rozważenie jakie działania muszą być wykonane przy odbezpieczaniu dowolnego zabezpieczenia, ile ich jest (w stosunku do jednego działania odbezpieczenia) i czy muszą się wydarzyć jednocześnie..

Dlaczego nie możemy wszystkiego zmienić gołymi rękami?

Weźmy pod uwagę proste sytuacje:
bieżący stan to cała ściana – stan oczekiwany to wykucie dziury w twardej ścianie betonowej
bieżący stan to dokręcona śruba – stan oczekiwany to odkręcenie mocno dokręconej śruby.
W obu sytuacjach człowiek nie może osiągnąć oczekiwanego stanu oddziałując na ścianę i śrubę wyłącznie własnym ciałem.

Co to właściwie oznacza?

Ciało ludzkie nie jest zdolne do osiągnięcia pożądanego wyniku - określonego układu w materii (określonych wartości dla pewnych wielkości fizycznych w danej przestrzeni i czasie) za pomocą bezpośrednich oddziaływań fizycznych części ciała ze ścianą i śrubę.

Do osiągnięcia zamierzonego wyniku niezbędne jest użycie przez człowieka narzędzia – maszyny prostej – a w rzeczywistości wystąpienie w najbliższym otoczeniu ściany i śruby w określonym czasie, dodatkowych oddziaływań fizycznych obok oddziaływań ciała człowieka. Dopiero suma lub iloczyn dodatkowych oddziaływań fizycznych z oddziaływaniami człowieka pozwala osiągnąć zamierzony wynik.

Każdy jest na tyle mocno przyzwyczajony do używania narzędzi bez zastanawiania się nad tym, że rozpatrywanie kwestii, czym jest użycie maszyny prostej może uznać ze niedorzeczność. Ja jednak uważam, że „istnienie” „możliwości” i „niemożliwości” osiągnięcia pewnego wyniku w materii – układu oddziaływań fizycznych lub też inaczej mówiąc określonych wartości pewnych wielkości fizycznych w określonym czasie i miejscu zależy od sumy lub iloczynu oddziaływań poprzedzających. Zależy od istnienia oddziaływań w danym czasie i miejscu a także struktury bramek logicznych jaką stworzą zmieniając się wzajemnie.

Oczywiście zaraz ktoś się ze mną nie zgodzi – zwłaszcza w kwestii bramek logicznych – powołując się na definicje.
Definicje są jednak niepoprawne - ponieważ wszystko sprowadza się do oddziaływań elementarnych - najprawdopodobniej do jednego oddziaływania elementarnego. Wszystkie fakty na to wskazują.
Nie można więc mówić o urządzeniach czy narzędziach jak o elementarnej podstawie.
Podstawą powinny być właśnie elementarne oddziaływania fizyczne i o tym jest tu mowa.

Chciałbym zatem powtórzyć pytanie:
Dlaczego nie możemy wszystkiego zmienić operując wyłącznie własnym ciałem?

Co jest wejściem , co jest wyjściem, co układem?

Wiki proponuje dwie dość ubogie definicje:
Układ wejścia-wyjścia
Urządzenie wejścia-wyjścia

Nie sposób na ich podstawie ustalić co wchodzi, co wychodzi, czym jest wejście, czym wyjście a czym sam układ. Po prostu czarna magia.
Każdy natychmiast wyobrazi sobie jakiś elektroniczny układ przez, który przepływa prąd w określonym kierunku – ale co to właściwie wyjaśnia?

Istnieją 10-tki nieelektronicznych bramek logicznych a także wiele nieelektronicznych urządzeń sterujących, o których można powiedzieć, że są to układy wejścia-wyjścia.

Moja interpretacja jest następująca:

Wejściem-wyjściem jest wektor przestrzenny oddziaływania fizycznego.

Układem - Operatorem wejścia-wyjścia jest punkt przestrzennego przecięcia się wektorów oddziaływań i wpływ oddziaływań na siebie – ich wzajemna zmiana.

Czy abstrakt jest połączonym stanem nadawcy i odbiorcy w oddziaływaniu?

Za nośnik „pojęć - znaczeń – abstraktów – nazw” uznaje się „znaki językowe – symbole” - traktując znaczenie jako „coś” odrębnego od znaku językowego.
Przyjmuje się, że „znaczenie” istnieje w sensie bytu, jest niematerialne i zawiera się w szczególnej przestrzeni abstraktów odrębnej od przestrzeni obiektów materialnych.
Przyjmuje się istnienie niezrozumiałego dla ludzi związku pomiędzy materialnym znakiem językowym i niematerialnym znaczeniem.

Przyjmuje się, że znaki językowe, symbole mają w materii postać „układu – stanu – zjawiska – architektury”. Uogólniając - za znak językowy można uznać zestaw pewnych wartości określonych wielkości fizycznych odbierany w doznaniach zmysłowych.

Fizyka kwantowa ale także fizyka obiektów w skali człowieka opisująca działanie urządzeń cyfrowych pokazuje nam, że wszelka obserwacja jest u podstaw oddziaływaniem fizycznym pomiędzy obserwowanym a obserwującym., że wszelka komunikacja jest u podstaw oddziaływaniem fizycznym pomiędzy nadawcą i odbiorcą.
Jak to opisuje moderator sceptymucha: Obserwacja jest zmianą w obserwującym, którą to zmianę przypisujemy przedmiotowi, który nazywamy obserwowanym. Przypisanie nie musi być prawdziwe.
Można dostrzec, że w każdym przypadku zostania zaobserwowanym – nadania komunikatu – układ zaobserowowany-nadawca – traci energię w oddziaływaniu fizycznym z obserwatorem-odbiorcą – co wpływa na jego stan fizyczny. W każdym przypadku stania się obserwatorem – odbiorcą komunikatu – układ obserwator-odbiorca zyskuje energię w oddziaływaniu fizycznym z zaobserowowanym-nadawca - co wpływa na jego stan fizyczny.

Inaczej rzecz ujmując – człowiek podczas obserwacji – komunikacji nie różni się wcale od obiektów podlegających prawom mechaniki kwantowej. Po wyrażeniu abstraktu – nadaniu sygnału (co jest oddziaływaniem fizycznym pomiędzy obiektami) – zarówno nadawca jak i odbiorca zmieniają swój stan fizyczny.

Uważa się, że ludzie dowolnie przypisują znaczenia do materialnych znaków językowych – symboli. Zakłada się, że stan fizyczny symbolu jest tu bez znaczenia. Jednak wiedza o znaczeniu symbolu powstaje w oddziaływaniach fizycznych i w efekcie ma postać pewnego stanu fizycznego mózgu człowieka. W obserwacji – komunikacji liczy się nie tylko stan fizyczny samego symbolu ale połączone stany symbolu i mózgu człowieka. Efekt fizycznego oddziałania symbolu na człowieka – wynika ze stanu fizycznego mózgu człowieka. To jest jak z zamkiem szyfrowym sejfu – istnieje kombinacja (treść – a w rzeczywistości układ w oddziaływaniach fizycznych) , która otwiera sejf. Stan fizyczny sejfu po otwarciu jest istotnie odmienny od pozostałych stanów przy błędnych kombinacjach. „Wiedza” sejfu o właściwej kombinacji otwierającej go powstaje wcześniej w licznych oddziaływaniach fizycznych sejfu z otoczeniem. W następstwie tych oddziaływań sejf znajduje się w stanie fizycznym gotowym na jego otwarcie przy użyciu w oddziaływaniu właściwej kombinacji.

Powtarzam więc początkowe pytanie:
Czy abstrakt jest połączonym stanem fizycznym nadawcy-odbiorcy (kombinacją wartości wszystkich wielkości fizycznych w układzie nadawca-odbiorca) w oddziaływaniu fizycznym pomiędzy nadawcą i odbiorcą?

Która wielkość fizyczna jest najbardziej podstawowa?

Opis fizycznego zbioru polega na wyrażaniu zazwyczaj wielu wartości różnych wielkości fizycznych. Zbiór tych wartości (zbiór wyrażeń fizycznych symboli) stanowi opis zbioru materii.

Liczne wzory fizyczne dowodzą, że wartości poszczególnych wielkości fizycznych są przemienne. Jedna wartość określonej wielkości fizycznej może być zastąpiona inną wartością innej wielkości fizycznej z zachowaniem prawidłowego opisu.

Naukowcy wciąż zmierzają do stwierdzenia i zarazem wyrażenia opisu najbardziej elementarnych cząstek materii. Wydaje się oczywiste, że opis najbardziej elementarnej cząstki materii może być zbudowany jedynie z jednej wartości najbardziej podstawowej wielkości fizycznej.

Stąd moje pytanie, która wielkość fizyczna jest najbardziej podstawowa?

Jednocześnie sam chciałbym zaproponować to, iż najbardziej podstawową wielkością fizyczną może być zbiór liczb naturalnych.