Wymiary stanu

Prezentuję uproszczony schemat komórki pamięci:
A - zderzenie tym samym kolorem 1, różnymi kolorami 0
B - promień światła - przejście 1, zablokowanie 0
C - pole - 2 kule w jednym polu 1, kule rozproszone w 2 polach 0

Komórka pamięci pokazuje 3 wymiary stanu układu fizycznego. Wszystkie wymiary stanu są ze sobą ściśle powiązane.

Zmieniając kształt komórki pamięci np. w elipsę oddziałujemy jednocześnie na wszystkie wymiary stanu.

Świadomość - definicja

Świadomość to przechodzenie dowolnej komórki pamięci ( każdy układ fizyczny, w każdym zbiorze jest komórką pamięci), w tym także komórki pamięci jaką jest "człowiek" w kolejne wielowymiarowe złożone stany na podstawie sumy (alternatywy) i iloczynu (koniunkcji) poprzednich stanów.

W jednym wymiarze stanu będzie to przejście na postawie sumy (alternatywy) a w innym wymiarze stanu przejście na podstawie iloczynu (koniunkcji). Czy to jest alternatywa czy koniunkcja zależy od splątania stanów. To wygląda tak, że osiągnięcie określonego stanu w jednym wymiarze wymaga jednego oddziaływania a w innym wymiarze osiągnięcie stanu wymaga dwóch oddziaływań jednocześnie.

Świadomość to także związek komórki pamięci z poprzednimi stanami, z których dany stan powstał a także związek z przyszłym stanem.

Implikacja to związek pomiędzy stanami jednej komórki pamięci lub wielu różnych komórek pamięci. Może to być związek pomiędzy bieżącym stanem a stanem przeszłym, pomiędzy bieżącymi stanami lub bieżącym stanem a stanem przyszłym.

Człowiek – stan materii – abstrakt

Zacznę od tego, że wg mnie każda materia jest w pewnym stanie, który jest określony w:

• budowie (strukturze)
• wykonywanym ruchu
• w przestrzeni
• w czasie

Energia układu wg mnie zawiera się w jego budowie i ruchu.

np. masa wynika z budowy atomów., energia fotonu z długości fali

Dowolny wycinek sferyczny w przestrzeni w określonym czasie zwierający w sobie materię i promieniowanie jest pewnym układem – złożonym zbiorem pomniejszych stanów.

Załóżmy w uproszczeniu, że na najniższym poziomie są to stany elektronów i fotonów.

Bieżący stan układu jest sumą i iloczynem wszystkich przeszłych stanów układu a także wszystkich przeszłych stanów innych układów oddziałujących z naszym układem powstałym w zmianach.

Zmiana jest przechodzeniem stanów pomiędzy układami wskutek sił, których źródłem są rozpad materii i grawitacja.

Do stanu należy zaliczyć wszystkie wartości układu:

• proporcje
• odległości
• kształty
• liczby
• pola
• objętości
• długości fal
• kąty
• prędkości
• przyśpieszenia
• drogi
• temperatury
• ciśnienia
• itd.

Chciałbym zwrócić uwagę, że o wielu tych wartościach możemy powiedzieć, że są niematerialne – są jednak cechą materialnego układu. Dlatego proponuję określić stan układu jako ABSTRAKT.

Przykład:

Weźmy pod uwagę stan jednej komórki pamięci. Jej stan (wyrażony w jej lokalizacji, jej wewnętrznych napięciach czy namagnesowaniu w określonym czasie) zależy od jej stanu początkowego, stanu odrębnych układów fizycznych oddziałujących z komórką pamięci i od procesów (sił jakie oddziałują), które zachodzą od stanu początkowego do stanu bieżącego. Działanie komputera udowadnia, że fizyczne zmiany, przejście stanów może zachodzić tylko w jeden ściśle określony sposób (bez różnych wariantów i bez żadnego prawdopodobieństwa). Dzięki takiemu działaniu jesteśmy w stanie przewidzieć każdy przyszły stan komórki pamięci, jeśli tylko znamy jej bieżący stan, stany układów oddziałujących na komórkę pamięci i procesy (siły), które zajdą.

Może wpierw zdefiniuję komputer.

Komputer to rękodzieło człowieka, które jest pewnym stanem kawałka materii. Człowiek zna całkowicie ten stan w pewnej płaszczyźnie i potrafi kontrolować procesy w tym układzie dzięki czemu zna związek pomiędzy stanem wejściowym i wyjściowym komórek pamięci i potrafi ze 100% pewnością przewidzieć przyszłe stany. Na tym 100% przewidywaniu przyszłości zbudowane są obliczenia.

Już tylko wspomnę o tym, że wszelkie przetwarzanie danych w komputerach jest u podstaw przetwarzaniem liczb. Sumą i iloczynem liczb. Jeśli więc mamy do czynienia z autopilotem w samolocie to u podstaw autopilot jest sumą i iloczynem pewnych liczb. Nasza wzajemna komunikacja w tej chwili jest operacjami na liczbach.

Jeszcze może dodam, że komórki pamięci o jednakowej budowie mają to do siebie, że choć znajdują się w różnych komputerach i działają w zupełnie odmiennych procach np. w programie graficznym i w komunikatorze internetowym to od czasu do czasu znajdują się w tym samym stanie. Jeśli przyjąć, że stan jest abstraktem – to na tych dwóch odrębnych komórkach pamięci powstaje jednakowy abstrakt.

Wg mnie każdy stan jest wielowymiarowy i każdy wymiar stanu ma wpływ na stan przyszły.

Na rysunku prezentuję 2 wymiary stanu przy przechodzeniu elementów przez lejek.

1. liczba
2. kształt

Rozważmy teraz człowieka. Człowiek nie jest zbiorem materii jak się powszechnie uważa. Cała materia w człowieku się wciąż wymienia i to w dość szybkim tempie. Człowiek nie ma związku z konkretną materią. Z całą pewnością wypita przeze mnie woda nie ożywa. W 60% składam się z wody. Za tydzień po obecnej wodzie w moim organizmie nie będzie już śladu zastąpi ją nowa woda. Z całą pewnością wydalona przeze mnie woda nie umiera. To jest wciąż ta sama woda, która przepłynęła przeze mnie.

Człowiek jest bardzo złożonym stanem w materii, promieniowaniu, w przestrzeni i czasie. Stanem, który jest możliwy dzięki stanom układów swojego otoczenia. Świadomość jest wyrazem tego stanu. Nie ma początku ani końca świadomości. Jest świadomość mniej lub bardziej złożona. Każdy stan rzeczywisty generuje świadomość.

Ludzie jako układ o identycznej budowie i w podobnych warunkach otoczenia wcześniej czy później muszą się znaleźć w tym samym stanie. Jednakowy stan jest ABSTRAKTEM. Tym niematerialnym abstraktem, którym się posługujemy w rozmowach.

To działa w taki sposób, że stany układów otoczenia przenoszą się na stan układu człowiek i dalej stan układu człowiek przenosi się na stany w otoczeniu. Tak dzieje się dzięki siłom powstałym w rozpadzie materii i grawitacji. Jeśli obok nas funkcjonują niedostrzegalne dla nas stany niemniej złożone od człowieka – to te stany są świadome tak samo jak i ludzie i nie dostrzegają naszego istnienia.

Złożoność liczby

Zrobiłem taki schemacik, w którym rozbijam każdą liczbę na sumy i je mnożę.
Okazuje się, że wyniki mnożenia w kolumnach różnią się od siebie kolejno o 2, 3, 4 itd.
Z tego schematu wynika także, że liczba nie jest pierwszą jeśli wystąpi więcej niż 2 razy przy brzegu.

 

Ten schemat wg mnie pokazuje, że jeśli liczba jest nieparzysta nie nie dzieli się przez 3 to jest liczbą pierwszą.

Biorąc pod uwagę cechę:

Liczba jest podzielna przez 3, jeśli suma cyfr tej liczby jest podzielna przez 3. Przykład: 104628: suma cyfr 1+0+4+6+2+8=21, 21:3=7, jest podzielna przez 3.

Można byłoby łatwo ustalić czy duża liczba jest pierwsza czy nie.

Czy to jest poprawne?

Z tego jeszcze wniosek taki, że każda nieparzysta liczba, która nie jest pierwszą powinna się dzielić przez 3.

Jeszcze inny schemat prezentujący liczby pierwsze i złożoność liczb.

Liczby pierwsze to te pominięte.

To jeszcze raz ten sam wykres tylko więcej oznaczeń.

Z wykresu wynika a może nie :), że liczby złożone pokazują się na linii funkcji wymiernej.

Więc choćby graficznie można poszukiwać dzielników.

Gdyby nie było zrozumiałe co jest na tym wykresie to rozkładam dla przykładu liczbę 5:

5 | 1x4 | 2x3

bo 1 + 4 i 2 + 3 = 5

Graficzna prezentacja sumy i iloczynu

Pewnie inni to już opracowali jednak przyszło mi do głowy coś takiego.

 

Zakładając, że przecięcia to wynik mnożenia a proste mogą się układać dowolnie.

Czy nie jest tak, że:
- liczba jest złożona jeśli w możliwych przecięciach jest więcej niż tylko jeden kierunek równoległości
- liczba jest pierwsza jeśli w możliwych przecięciach jest tylko jeden kierunek równoległości
?

Mnożenie liczb

Wymyśliłem taki sposób mnożenia liczb - może mnie ktoś sprawdzi?

Metoda polega na tym, że każdy wiersz w dół to jedna kolumna w prawo.

Kiedy w wierszu jest 1 - przepisujemy liczbę.
Kiedy w wierszu jest 0 - wpisujemy same 0.
Jak na obrazku:

Gdzie są fizycznie moje elektroniczne pieniądze?

Wydawałoby się niematerialne - to jednak nieprawda - bo moja kasa jest rzeczywistym stanem pewnego układu fizycznego.

Wiki:
Magnetyzacja (namagnesowanie) jest właściwością materiałów (m.in. magnesów), która opisuje pole magnetyczne wytwarzane przez materiał. Przez magnetyzację rozumie się także wielkość fizyczną określającą wytwarzane przez materiał pole magnetyczne, definiuje się ją przez określenie momentów magnetycznych wytworzonych w jednostce objętości. Głównymi składnikami magnetyzacji są orbitalne i spinowe momenty magnetyczne elektronów. W niektórych materiałach (np.: ferromagnetykach) magnetyzacja istnieje bez obecności zewnętrznego pola magnetycznego (magnetyzacja spontaniczna). W innych typach materiałów magnetyzacja jest indukowana przez zewnętrzne pole magnetyczne. Magnetyzacja zwykle nie jest homogeniczna w całej objętości danego ciała.

Moja gotówka jest stanem namagnesowania odległego ode mnie kawałka metalu.

Ten wydaje się mało znaczący stan układu fizycznego jest w taki sposób splątany z innymi stanami w rzeczywistości, że przenosząc się w zmianach może całkowicie odmienić moje otocznie i tym samym mnie samego. Może powodować pracę wielu ludzi i urządzeń zgodną z moimi potrzebami. Ten drobny stan może długotrwale zaspokajać moje potrzeby.

Dziedzictwo kulturowe a stan biosfery

Wiki

Dziedzictwo kulturowe – zasób rzeczy nieruchomych i ruchomych wraz ze związanymi z nim wartościami duchowymi, zjawiskami historycznymi i obyczajowymi, uznawany za godny ochrony prawnej dla dobra społeczeństwa i jego rozwoju oraz przekazania następnym pokoleniom z uwagi na zrozumiałe i akceptowane wartości historyczne, patriotyczne, religijne, naukowe i artystyczne, mające znaczenie dla tożsamości i ciągłości rozwoju politycznego, społecznego i kulturalnego, dowodzenia prawd i upamiętniania wydarzeń historycznych, kultywowania poczucia piękna i wspólnoty cywilizacyjnej.

Moja definicja dziedzictwa kulturowego:
Dziedzictwo kulturowe - rzeczywiste stany układów fizycznych w skorupie ziemskiej, atmosferze i kosmosie, spowodowane ruchami ciał ludzkich.

Kiedy materia ożywa wchodząc w organizm? vol 2

Życie
Życie ma w biologii dwa, związane ze sobą, znaczenia:
- zespół tzw. procesów życiowych - swoistych, wysoko zorganizowanych funkcjonalnie (w cykle i sieci), przemian fizycznych i reakcji chemicznych, zachodzących w swoistych, wysoko zorganizowanych morfologicznie (o hierarchicznej strukturze), otwartych termodynamicznie i względnie odosobnionych (wyodrębnionych z otoczenia) układach fizycznych (zawierających zawsze, w znanych obecnie nauce przypadkach, kwasy nukleinowe i białka), tzw. organizmach (osobnikach), składających się z jednej lub wielu komórek (tworzących funkcjonalną całość), oraz swoistych zjawisk biologicznych, zachodzących z tych organizmów udziałem, istniejący na Ziemi, a być może też na innych planetach
- właściwość pewnych układów fizycznych (tzw. organizmów), w których zachodzą procesy życiowe.


Chciałbym tu zdać kilka pytań:
- które procesy są życiowe?
- czy elementarne procesy składowe procesów życiowych są procesami życiowymi czy już nie?
- materia przepływa przez organizmy w procesach, gdzie jest granica pomiędzy procesami nieżyciowymi i życiowymi w przepływie materii przez organizm?

Od razu odpowiadam.
Każdy rzeczywisty proces fizyczny jest procesem życiowym.

Obraz analogowy i cyfrowy - ręczne sterowanie procesem

Rzeczywisty obraz zostaje zarejestrowany w dwóch odrębnych systemach analogowym i cyfrowym. Wynikiem obu procesów jest wydrukowane zdjęcie.
To samo na wejściu do obu systemów i to samo na wyjściu z systemów.

Na czym polega rzeczywista różnica pomiędzy tymi dwoma systemami?

W systemie cyfrowym znamy wszystkie ustawienia elementów układu fizycznego rejestrującego obraz i potrafimy ręcznie sterować tymi ustawieniami przez co potrafimy sterować procesem wpływając tym samym na wynik końcowy procesu.

W systemie analogowym znamy niewiele ustawień elementów układu fizycznego rejestrującego obraz i nie potrafimy ręcznie sterować tymi ustawieniami przez co nie potrafimy sterować procesem i nie mamy wpływu tym samym na wynik końcowy procesu.

Ręczne sterowanie człowieka należy podzielić na:
sterowanie w procesach analogowych - które ledwie rozumiemy i mamy znikomy wpływ na te procesy, przez to znikomy wpływ na wynik
sterowanie w procesach cyfrowych - które rozumiemy bardzo dobrze i mamy pełny wpływ na te procesy, przez co dowolnie możemy kształtować wynik procesu

Różnica pomiędzy cyfrowy i analogowy sprowadza się do zrozumienia procesu przez człowieka. Kiedy człowiek całkowicie rozpoznaje proces wówczas ten proces osiąga swoją postać cyfrową w świadomości człowieka.

Każdy rzeczywisty proces ma swoją postać cyfrową. Każdy proces ma swoją postać modelu matematycznego w logice dwuwartościowej. Na wszystko można mieć pełny wpływ i dowolnie kształtować przez to wyniki.

Cyfrowa obróbka obrazu może być zrealizowana w soczewce optycznej tak samo jak i w procesorze komputera. Tylko ludzie nie potrafią tego jeszcze dokonać.

Ślepowidzenie - Somnambulizm - świadomość czy jej brak

Uszkodzenie kory lub promienistości wzrokowej prowadzi do utraty wzroku, chociaż informacje z siatkówki trafiają do różnych części mózgu. Ślepowidzenie (blindsight) to szczątkowe widzenie bez wrażeń wzrokowych, które może się pojawić w takiej sytuacji.
Zaobserwowano je początkowo u małp, a później u ludzi (przykład: film na którym niewidomy obchodzący przeszkody). Zachowana jest częściowa zdolność do lokalizacji miejsca, ruchu, kształtu a nawet koloru, chociaż badani "nic nie widzą", tylko zgadują. Informacja dociera przez wzgórze (LGN) i wzgórek wzrokowy do wyższych pięter układu wzrokowego i płata ciemieniowego. W miarę treningu pacjenci nabierają wprawy w "wyczuwaniu" widoku, chociaż nie przypomina to wrażeń wzrokowych. 

Somnambulizm, sennowłóctwo (potocznie lunatyzm) to zjawisko chodzenia w czasie snu, które wiąże się z niedojrzałością centralnego układu nerwowego. Dosyć często występuje u dzieci i w takiej formie uznawane jest za niegroźne. Występujące regularnie u dorosłych jest już chorobą. Śpiący nagle wstaje i zaczyna chodzić lub wykonywać inne czynności (np. jeść, ubierać się itp.), przy czym umysł znajduje się ciągle w stanie snu, więc niemożliwa jest świadoma kontrola zachowania. Oczy somnambulika są otwarte, więc może on omijać przeszkody, jednak jego reakcje na pytania innych osób mogą być powolne, albo może nie być ich wcale. Ma zaburzoną koordynację.Somnambulizm nie pozostawia wspomnień. Osoby cierpiące na tę przypadłość najczęściej nie zdają sobie z niej sprawy. Objawy pojawiają się ok. 30-40 minut od zaśnięcia, w szczytowym momencie snu wolnofalowego (NREM). Charakterystyczną cechą u somnambulików są hiperaktywne fale delta, a to oznacza sen nadmiernie, patologicznie wręcz głęboki. Skuteczną metodą opanowywania epizodów somnambulizmu jest spłycanie snu.

Powstają pytania:
Czy ominięcie przeszkody przez osobę ślepowidzącą lub osobę w czasie somnambulizmu jest wynikiem działania świadomości?
Czy zachowanie człowieka lub zwierzęcia w takiej sytuacji można zaliczyć do działań bytu świadomego?

Informacja jest fizyczną zmianą.

Wiki

Mowa jest sygnałem quasi-stacjonarnym. Za jej zakres częstotliwości przyjmuje się najczęściej 300Hz - 3kHz (w telefonii). W sygnale mowy wyróżniamy jednostki podstawowe - fonemy (w języku polskim występuje ich 38) oddzielone chwilami ciszy.

Język migowy to język naturalny, charakteryzujący się użyciem kanału wzrokowego, a nie audytywnego. Języki migowe są to te języki wizualno-przestrzenne, które zostają nabyte drogą naturalnej akwizycji przez głuche dzieci od głuchych rodziców. Do niedawna języki migowe były pozbawione wersji pisanej (SignWriting). Strukturalnie (przynajmniej na najbardziej abstrakcyjnym poziomie) języki migowe nie różnią się zasadniczo od języków fonicznych. Podobnie jak wszystkie języki naturalne, są one dwuklasowymi systemami znaków ze słownikiem i gramatyką.

Kompilacja to proces automatycznego tłumaczenia kodu napisanego w języku programowania na kod maszynowy. Dane wejściowe najczęściej nazywa się kodem źródłowym. Program wykonujący tłumaczenie to kompilator. Przeważnie kompilacja jest częścią większego procesu tłumaczenia, tworzony w jej trakcie kod wynikowy jest przekazywany do innych programów (np. linkera), możliwe jest również tłumaczenie do postaci zrozumiałej dla człowieka.
Nazwa kompilacja na co dzień jest używana w kontekście tłumaczenia z języka wyższego poziomu na język niższego poziomu. Tłumaczenie w odwrotnym kierunku określa się terminem dekompilacji.

Dekompilator – program przekształcający kod maszynowy na kod języka wyższego poziomu. Sam proces tłumaczenia kodu nazywa się dekompilacją. Nie odtwarza ona kodu źródłowego programu sprzed kompilacji, lecz jedynie postać źródłową o identycznym działaniu.

Tu nie jest to wyrażone ale sam proces kompilacji i dekompilacji realizowany jest także w oparciu o logikę dwuwartościową.

Reasumując:
Sygnał cyfrowy jest zawsze jednocześnie sygnałem analogowym.
Informacja jest zawsze jednocześnie fizyczną zmianą.
Przetworzenie danych jest zawsze jednocześnie zmianą stanu (ustawienia) fizycznego układu.

Sterowanie - układanie rzeczywistości

Sterowanie
Sterowanie (regulacja) polega na takim oddziaływaniu na obiekt sterowania, za pomocą sygnałów wejściowych (oddziaływań fizycznych), aby jego sygnały wyjściowe osiągnęły pożądaną wartość (aby układ osiągnął pożądany stan fizyczny).

Sterowanie może być realizowane przy pomocy człowieka - sterowanie ręczne (ruchy ciała) lub za pomocą specjalnie skonstruowanego urządzenia (regulatora) - sterowanie automatyczne. (sterowanie automatyczne towprowadzenie pośredniego układu fizycznego - tj. nic innego jak pośrednie sterowanie ręczne).

Stan układu
Pytając o stan danego układu (obiektu), żądamy ścisłej informacji ilościowej, umożliwiającej określenie co dzieje się z układem w danej chwili (nawet jeśli nie jest on podany żadnym oddziaływaniom zewnętrznym) i jak może się on zachowywać w najbliższej przyszłości. Stan charakteryzuje układ odznaczający się pewnego rodzaju pamięcią, tzn. stan zawiera informację zakumulowaną z całej przeszłości układu aż do danej chwili oraz nie może ulegać nagłym, skokowym zmianom. W wypadku większości układów (poza najprostszymi) wyjście układu y\, w chwili t_n\, zależy nie tylko od wejścia układu u\, w chwili t_n\,, ale także od przeszłych wejść układu (we wszystkich chwilach t_i\,, gdzie t_i < t_n\,). Całkowity wpływ na układ minionych wartości wejść jest reprezentowany przez pojęcie stanu wewnętrznego układu.

Układ sterowania
W świecie materialnym wiele zachodzących zjawisk może być przedstawianych jako procesy. Może to być przykładowo zamiana energii mechanicznej w elektryczną, utlenianie się metali itd. Część procesów można opisać stosując wzory bądź opis słowny. Te, które opisane są wzorami, przedstawić można także w sposób graficzny. Na rysunku oprócz samego procesu pokazane jest także wejście oraz wyjście, czyli wartości wpływające na proces oraz wynik jego działania. Dzięki odpowiedniemu oddziaływaniu jesteśmy w stanie (o ile na proces można wpływać) osiągnąć oczekiwany rezultat.

Więc przyjmijmy, że sterujemy, tworzymy pożądane wyniki, ustawiamy fizyczną rzeczywistość - tworzymy określone stany.

Dlaczego sterujemy?

Motyw - bodziec inspirujący działanie, przyczyna tłumacząca i kryjąca się za postępowaniem człowieka - zarówno świadoma, jak i wyparta. Motywy wynikają z potrzeb i kształtują cele.

Potrzeba psychiczna, motywacja to stan osoby doznającej poczucie niespełnienia (napięcie motywacyjne), czyli frustrację potrzeb, działający jako czynnik motywujący, skłaniający zatem jednostkę do aktywności, które mogą tę potrzebę zaspokoić. Inaczej - odczuwalny brak czegoś, który powoduje, że podejmuje się działania zmierzające do zapełnienia tego braku. Z potrzebami wiąże się pozytywna lub negatywna charakterystyka afektywna. Niezaspokojenie potrzeb niższego rzędu powoduje niemożność zaspokojenia potrzeb wyższego rzędu.

Koncepcja potrzeb Murraya
Murray określa potrzebę jako działającą w mózgu siłę fizykochemiczną, która organizuje percepcję, i określone grupy reakcji autonomicznych, słownych i motorycznych, wyobrażeniowych w celu zmiany sytuacji napięcia.

Napięcie motywacyjne jest to specyficzna reakcja systemu regulacji psychicznej, powstająca wtedy, gdy zostaje naruszony istniejący w którymś z jego układów stan równowagi (J. Reykowski). Typową przyczyną napięcia motywacyjnego jest deprywacja potrzeby. Im napięcie motywacyjne jest wyższe, tym wyższa atrakcyjność bodźca i siła związanej z nim motywacji.

Deprywacja potrzeby – trwający przez jakiś czas brak ważnych dla człowieka czynników: biologicznych, psychologicznych bądź społecznych.

Bodziec (w psychologii) - jakiekolwiek zdarzenie, które może spowodować za pośrednictwem układu nerwowego jakąkolwiek reakcję (ruchową lub emocjonalną). Bodziec może mieć charakter prosty, odpowiadający rozumieniu bodźca w fizjologii albo złożony z wielu bodźców prostych. W tym sensie bodźcem może być percypowane zachowanie innej osoby, słowo lub dłuższa wypowiedź, cała sytuacja wyróżniona ze względu na istotne dla jednostki czynniki etc.

Bodziec (fizjologia) - uczucie, czynnik fizyczny lub biochemiczny powodujący specyficzną reakcję receptorów nerwowych lub innej komórki; bądź rozpoczynający ciąg reakcji w układach: nerwowym lub hormonalnym; zmiana środowiska zewnętrznego, w którym znajduje się dana komórka lub narząd.

Bodziec w behawioryzmie to część układu S – R (stimulus – reaction (bodziec – reakcja)), w którym środowisko jest układem aktywnym, a badany organizm reaktywnym, nie kierują nim wewnętrzne motywy i dążenia. Bodziec bezwarunkowy to taki, który wywołuje natychmiastową reakcję organizmu (odruch bezwarunkowy). Bodziec warunkowy to taki, który początkowo nie wywołuje reakcji, a po kilkakrotnym powtórzeniu wraz z bodźcem bezwarunkowym nabiera właściwości jej wywoływania (odruch warunkowy).

Skracając:
Człowiek to fizyczny układ fizyczny w określonym stanie.
Skoro człowiek osiąga świadomość jako układ fizyczny - to wszystkie układy fizyczne osiągają świadomość.

Funkcja - ustawienie układu fizycznego - definicja

Wiki

W najbardziej popularnym i inżynieryjnym sensie, funkcja jest to własność obiektu, urządzenia lub osoby związana z jego zastosowaniem, przeznaczeniem lub zadaniem. Równocześnie, w inżynierii, termin funkcja jest też czasami mylnie używany do nazwania procesu, zadania czy celu.

Najogólniejsza i najkrótsza definicja funkcji zaproponowana przez A. M. Gadomskiego (1986) brzmi: funkcja to własność procesu lub systemu konieczna do realizacji jego celu, tzn. do tego do czego został skonstruowany lub do czego jest używany (magiczni konstruktorzy i użytkownicy - gdzie oni są na poziomie cząstek elementarnych?). Z definicji tej wynika, że ta sama funkcja może być realizowana przez różne procesy fizyczne lub systemy, np. funkcję ogrzewania może mieć piec elektryczny, piec węglowy, lub elektrociepłownia atomowa, zaś funkcję strzelania mają różne rodzaje broni palnej.

Urządzenie "funkcjonuje", jeśli jest gotowe do działania zgodnego ze swoim przeznaczeniem. (można to zastąpić: zbiór, układ fizyczny przekształci się w określony sposób, jeśli jest w odpowiednim ustawieniu)

W społeczeństwie i organizacji funkcje wynikają z definicji roli ich członków i zespołów pracowników.

W fizyce funkcje, w powyższym sensie, nie istnieją, bo nie istnieje tam pojęcie celu. Natomiast jeśli zmienia się cel, zastosowanie lub użycie tego samego obiektu, traci on lub nabywa nowe funkcje nie zmieniając żadnej swojej własności fizycznej. W tym sensie, ten sam proces może być nośnikiem różnych funkcji. Z drugiej strony, istnienie np. procesu ogrzewania nie oznacza jeszcze istnienia funkcji ogrzewania.

W naukach przyrodniczych, cel jest "domniemany" i wówczas mówi się o funkcjach ręki czy innej części organizmu.

W kognitywistyce np. funkcje myślenia realizuje ludzki mózg poprzez procesy zachodzące w sieciach neuronalnych. Z drugiej strony te same funkcje mogą być programowane na komputerze w formie symbolicznych algorytmów i tzw. baz wiedzy.

Funkcja (łac. function-, functio, „wykonanie”, od fungi, „wykonać, wypełnić, zwolnić”; być może spokr. z sanskr. bhuṅkte, „używa, cieszy się”; w mat. zapocz. prawd. Leibniz w 1692 r.) – w matematyce dla danych dwóch zbiorów „przyporządkowanie” każdemu elementowi pierwszego zbioru dokładnie jednego elementu drugiego zbioru.

Ściśle funkcję definiuje się jako taką relację pomiędzy elementami dziedziny (pierwszego zbioru) a elementami przeciwdziedziny (drugiego zbioru), dla której każdy element dziedziny jest w relacji z dokładnie jednym elementem przeciwdziedziny.

W matematyce określenia funkcja, przekształcenie, odwzorowanie, transformacja, operator, działanie, itd. są zwykle synonimami. Jednakże w różnych dyscyplinach matematycznych preferowane jest używanie niektórych z nich, znaczenie niektórych zostało zaś zawężone. Użycie konkretnej nazwy podyktowane jest dzisiaj przede wszystkim względami historycznymi. Choć w analizie matematycznej rozpatruje się przede wszystkim funkcje, to w geometrii, algebrze liniowej mówi się o przekształceniach (przekształceniach liniowych), w algebrze uniwersalnej rozważa się z kolei działania, zaś w analizie funkcjonalnej bada się własności operatorów, czy funkcjonałów.

Moja własna definicja funkcji:

Funkcja - ustawienie układu fizycznego

Jest to definicja w sensie inżynieryjnym i matematycznym jednocześnie.

Bardzo dobrze to widać na przykładzie pracy komputera. Złożone działania matematyczne są realizowane w procesach fizycznych. Istnieje możliwość wyrażania wartości i działań matematycznych w procesach fizycznych opartych na odpowiednim ustawieniu atomów i elektronów.

Przykład:
Weźmy pod uwagę dla układy fizyczne człowiek i urządzenie do replikowania szablonów. Ustalmy sobie, że celem jest wykonanie repliki określonego szablonu.
1. Replikę wykonuje człowiek  - po zakończeniu jego pracy z fizycznego wzoru (układu) i materiałów mamy 2 jednakowe fizycznie wzory (układy).
2. Replikę wykonuje urządzenie - po zakończeniu pracy urządzenia z fizycznego wzoru (układu) i materiałów mamy 2 jednakowe fizycznie wzory (układy).

Pomimo tego, że człowiek i urządzenie są odrębnymi i skrajnie różnymi układami fizycznymi - to zmiana jaka nastąpiła w fizycznej rzeczywistości pod wpływem oddziaływań tych układów jest jednakowa. To samo było na wejściu i to samo jest na wyjściu. Te dwa układy mają tę samą funkcję.

Bramka logiczna w kołach zębatych

Generalnie skupiam na koniunkcji - całą resztę łatwo z niej wyprowadzić.
Prezentuję bardzo uproszczony schemat, z którego jednak wynika wg mnie, że trzeba zakręcić p i q żeby dokonał się obrót zębatki na obwodzie względem p i q. Jednak proszę mnie sprawdzić i poprawić.

W przypadku obrotów wg mnie bramkę logiczną zawsze będzie kształtował ruchomy środek.

Związek matematyczny w układzie fizycznym

Pokażę związek, który wg mnie jest podstawą naszej świadomości.
W układzie fizycznym istnieje zależność matematyczna pomiędzy kątem nachylenia pochylni a liczbą kul jakie się znajdą w pojemniku.
Wg mnie fizyczne działanie układu jest jednocześnie rzeczywistym działaniem matematycznym.

 

Inny przykład układu pokazującego związek kształtu z liczbą w fizycznym działaniu.

Teoria liczb i operatorów logicznych

Liczby naturalne z wyjątkiem liczby 0 wyrażają w rzeczywistości stany splątane dwóch lub większej ilości elementów układów

Liczba 0 wyraża w rzeczywistości brak splątania w układzie.

Koniunkcja jest przejściem układu 3-elementowego ze stanu braku splątania do stanu splątania wskutek wzajemnych oddziaływań elementów na siebie.

Alternatywa jest przejściem układu 3-elementowego ze stanu splątania do stanu braku splątania wskutek wzajemnych oddziaływań elementów na siebie.

Swoją teorię prezentuję na 3-elementowym układzie zderzających się kul. 

W 3-elementowym zbiorze kul istnieją dwa odrębne stany:

1. stan, w którym wszystkie kule są w ruchu wobec siebie – brak splątania
2. stan, w którym 2 kule zatrzymują się względem siebie – stan splątania

Moją teorię liczb można zweryfikować w oparciu o liczby pierwsze i liczby złożone.

Wg mojej teorii liczbą 3 powinien być układ o minimalnej ilości elementów w stanie splątania 4 elementów, w którym stan splątania powstał wskutek wzajemnych oddziaływań elementów na siebie. W tym układzie powinny pojawiać się jeszcze wyłącznie stany splątania 2 elementów i nie powinno być nigdy stanu splątania 3 elementów.

Inaczej powinno być ze złożoną liczbą 4, która jest układem o minimalnej ilości elementów w stanie splątania 5 elementów, w którym stan splątania powstał wskutek wzajemnych oddziaływań elementów na siebie. W tym układzie powinny pojawiać się jeszcze stany splątania 2 elementów i stany splątania 3 elementów.

Wg mojej teorii braki logiczne mogą powstać w oparciu o każdy stan splątania jaki występuje w rzeczywistości.

Wg mojej teorii informacje można zapisywać w ustawieniu elementów układu zamkniętego, w którym przejście pomiędzy stanami braku splątania i stanami splątania wskutek wzajemnych oddziaływań elementów na siebie musi się wydarzać w ściśle określony sposób wynikający z początkowego ustawienia elementów.

Człowiek - niedostrzegany układ przestrzenny.

Wiki

Konformacja - układ przestrzenny całej cząsteczki mogący ulegać zmianom, bez zrywania wiązań chemicznych.

Zdolność do przyjmowania różnych konformacji przez cząsteczki można sobie wyobrazić na przykładzie zmian kształtu zwykłego metalowego łańcucha. Łańcuch może być np. wyprostowany, zwinięty w kulkę, lub nawet zapętlony bez konieczności zrywania i ponownego łączenia poszczególnych jego ogniw.

Konformacja ma bardzo duży wpływ na własności fizyczne i biologiczne związków chemicznych. W systemach biologicznych konformacja przyjmowana przez białka i DNA ma decydujący wpływ na ich aktywność biologiczną. Zadaniem wielu enzymów jest np. narzucanie ściśle określonej konformacji łańcuchów DNA w trakcie ich replikowania, a także wymuszanie ściśle określonej konformacji powstających łańcuchów polipeptydowych w trakcie formowania się białek na matrycy RNA. Niewielkie, przypadkowe błędy konformacji DNA i białek prowadzą często do wielu chorób (np. choroba Creutzfeldta-Jakoba).

Ten przykład z łańcuchem jest świetny tylko wniosków mało.
Wciąż nie jest dostrzegana funkcja logiczna układu - np. łańcucha.

Układ 1 - wyprostowany łańcuch nie ma zdolności do osiągnięcia większej wartości odległości między granicami układu.
Układ 2 - zgięty łańcuch ma zdolność do osiągnięcia większej wartości odległości między granicami układu

Bieżący układ determinuje możliwe zmiany. To działa w układzie metalowego łańcucha, w układzie łańcucha DNA a także układzie impulsów elektrycznych w neuronach w mózgu.

Materia nigdy nie ożywa, zmieniają się tylko układy w materii we właściwościach materii:
układ 1 - żywy człowiek - układ przestrzenny, który przekształca się we właściwościach materii, w której się wytworzył
układ 2 - spalone ciało człowieka - układ przestrzenny, który przekształca się we właściwościach materii, w której się wytworzył

Różnica pomiędzy żywym człowiekiem a spalonym ciałem człowieka jest wyłącznie w ustawieniu cząstek elementarnych, które zawsze działają w swoich właściwościach. To jest zgięty łańcuch i wyprostowany łańcuch - taka jest różnica.

Maślanka drive thru

Spoglądam na maślankę, którą zaraz wypiję. Maślanka wprawia cząsteczki elementarne mojego mózgu w niezwykły taniec treści mojego ego. Niezwykłe jest to, że wkrótce moje ego będzie się kształtować w ruchach cząsteczek elementarnych maślanki. Za chwilę będę w maślance tylko muszę ją wypić i atomy maślanki wymienią się w reakcjach chemicznych z atomami mojego mózgu. Będę maślanką :).

Ten wpis jest parę godzin później. Jestem w maślance :). Maślanka wpadła w wir i sama zaczęła wirować.

Logika mowy vol. 2

Załóżmy, że wysiada (przestaje grzać) kaloryfer w dziecięcym pokoju. Jest zimno w tym pomieszczeniu. W pokoju śpi dwójka maleńkich dzieci więc szczególnie zależy nam na tym, żeby w tym pokoju było ciepło. Szukamy fachowca w książce telefonicznej, wybieramy nr i dzwonimy. W rozmowie z nim używamy wyłącznie pojęć wyrażających "ruch" - można używać do woli czasowników i rzeczowników odczasownikowych.

Czy jest jakakolwiek szansa na to, że spec od kaloryferów naprawi nam kaloryfer?

NIE

Choć należałby dodać, że rzeczowniki odczasownikowe nie są rzeczownikami. Zdanie zbudowane wyłącznie na rzeczownikach odczasownikowych i czasownikach z założenia jest nic nie wyrażającą bzdurą. Np. "rozpoczął się spływ". Gdyby nie domyślne zbiory rzeczywiste - domyślne rzeczowniki - to zdanie nic by nie wyrażało.

Zostawmy więc ruch w spokoju i skupmy się na zbiorach rzeczywistych. Załóżmy, że chcemy odremontować jeden pokój w naszym mieszkaniu. Trzeba zbić tynk, nałożyć nowy, położyć gładź i wyszpachlować. Dzwonimy do specjalisty i posługujemy się jedynie pojęciami wyrażającymi zbiory rzeczywiste z pominięciem wszelkiego możliwego ruchu.

Czy jesteśmy w stanie spowodować w ten sposób, że ktokolwiek do nas przyjechał i wyremontował pokój?

NIE

O czasownikach odrzeczownikowych nie ma co pisać bo to bzdura kompletna.

I tym sposobem osiągamy ten sam wniosek.
Jak się nie wyrazi zmiany - tj. zbioru rzeczywistego i ruchu - to nie można spowodować zmiany w zachowaniu innego człowieka. Nie mówię tu o przypadkach kiedy druga osoba domyśla się wyrażanej zmiany. Mówię o przypadku, kiedy druga osoba nie potrafi domyślić się zbioru rzeczywistego albo ruchu związanego z tym zbiorem.

Logika mowy

Ruch spłynął okręcając nicnierobienie, zaplątując się w wykonanie obrotu.

Wiki

Zdanie (łac. sententia) — w językoznawstwie termin ten oznacza wypowiedzenie służące do zakomunikowania jakiejś treści. Aby wypowiedzenie było zdaniem, musi zawierać orzeczenie. W języku polskim podmiot może pozostać domyślny, ze względu na możliwość zidentyfikowania wykonawcy czynności na podstawie końcówki fleksyjnej czasownika w orzeczeniu. Zdaniem jest również tak krótkie wypowiedzenie jak: Wyszedłem. — w którym podmiotem — wykonawcą czynności jest "ja" (forma czasownika sugeruje, że jest to pierwsza osoba liczby pojedynczej). Możliwe jest również zdanie bezpodmiotowe, np. Świtało.; Zbudowano most. Wypowiedzenie niezawierające orzeczenia to równoważnik zdania. Np.: Hej, skarbie!; Tylko spokojnie.; Co?; Dobranoc! Zdania, w zależności od celu ich wypowiadania, można podzielić na oznajmujące (Jan niedawno sprzedał samochód.), pytające (Kiedy spotkałeś ją po raz pierwszy?) i wykrzyknikowe (Nie dotykaj moich rzeczy!). Każdemu z tych typów odpowiada charakterystyczny znak interpunkcyjny, odpowiednio: kropka, pytajnik, wykrzyknik. Ze względu na złożoność budowy wyróżnia się zdania nierozwinięte (tylko z podmiotem i orzeczeniem) i rozwinięte (mające więcej elementów składowych, takich jak przydawka, dopełnienie czy okolicznik). Wypowiedzi dłuższe, zawierające więcej niż jedno orzeczenie, to zdania złożone. W zależności od relacji między poszczególnymi elementami, są to zdania złożone współrzędnie (parataktycznie) lub podrzędnie (hipotaktycznie).

Spróbujmy teraz zrobić zdanie pozbawione wszelkiego możliwego zbioru rzeczywistego - w domyśle i bez. Ja nie potrafię.

Spróbujmy teraz zrobić zdanie pozbawione wszelkiego ruchu. Ja tego nie potrafię.

Jaki z tego wniosek?

Zdanie musi wyrażać rzeczywistą zmianę. Musi być zbiór i musi być ruch. Jak zabraknie jednego lub drugiego to zdania nie ma.

Jaki z tego drugi wniosek?
Wypowiedzenia zdania w myślach lub mowie jest zmianą - są zbiory (mózg, struny głosowe) i jest ruch (przepływ elektronów, drgania strun).
Co oznacza, że jedna zmiana wyraża drugą.

Jaki z tego trzeci wniosek?
Żeby spowodować zmianę zachowania innego człowieka trzeba mu przekazać zdanie - wyrazić zmianę. Może być w domyśle lub nie - jednak musi to być koniecznie całe zdanie. Jeśli wyrazimy tylko zbiór (samochód) bez żadnego ruchu również w domyśle lub jeśli wyrazimy sam ruch (płynie) bez żadnego zbioru również w domyśle - to taki przekaz nie wywoła żadnej reakcji - żadnej zmiany w zachowaniu drugiego człowieka. Dlaczego? Bo przekaz nie wyraża zmiany a tylko zmiana może być powodem kolejnej zmiany w tym również zmiany w działaniu człowieka.

Układ przysadki mózgowej - rozpoznanie funkcji

Wiki

Przysadka mózgowa (łac. hypophysis) – gruczoł dokrewny o masie 0,7 g, którego funkcją jest wytwarzanie i wydzielanie hormonów.

Jest ona zlokalizowana wewnątrz czaszki w okolicy kostnego zagłębienia nazywanego siodłem tureckim (łac. sella turcica). Przysadka jest ściśle funkcjonalnie związana z częścią mózgu – podwzgórzem.

Załóżmy na potrzeby tego wątku, że granice przysadki mózgowej są jednocześnie granicami możliwej obserwacji tego układu. Co wówczas o funkcjach przysadki mózgowej mogliby powiedzieć naukowcy?

Mniej więcej tyle co już powiedzieli :).
Nie chce w ten sposób wcale kwestionować zasadności nauki, z tym, że może powinienem.


Wpierw chciałbym się jednak dowiedzieć czegoś na temat funkcji kapiącego mi na głowę deszczu. To jest z całą pewnością bardzo ważna funkcja patrząc na to globalnie. Patrzeć tylko jak mnie kosmici zaatakują za skierowanie deszczówki do beczki. Boże oni przecież już to robią. Uderzają tymi swoimi małymi stateczkami w moją głowę a ja nie skapowałem o co chodzi :).

Ten wątek traktuje o ludzkich wyobrażeniach obcej lub sztucznej inteligencji, które w kontekście budowy ludzkiego ciała są co najmniej CRAZY.

Wszystkie pieniądze wydane do tej pory na sztuczną inteligencję są w błocie - cokolwiek to znaczy :)

Inteligencji należy szukać w ruchach piachu na pustyni a nie w metalowych pudłach unoszących się w próżni - które są metalowymi pudłami tylko w naszej logice.

I know:
zbiór - jest zbiorem
2 - jest 2
sześcian - jest sześcianem
i tego się trzymajmy
a kosmici wyglądają jak na "Gwiezdnych Wojnach". Prawie ludzie - tylko tam pewne drobiazgi. Oczy, uszy, gęba, nos :).

Doświadczenie psychodeliczne - czy można doznać nieprawdy?

Poziomy doświadczeń psychodelicznych

Wiki

Psychedelic Experience opisuje 5 poziomów doświadczenia psychodelicznego, znanych również jako plateau.

Poziom 1
Na tym poziomie występują delikatne zmiany percepcyjne jak rozjaśnienie kolorów, wzmożona czujność czy uczucie "wyniesienia". Stan ten może być osiągnięty po wprowadzeniu do organizmu średniej dawki THC lub bardzo niskiej LSD czy psylocybiny. Niektóre leki SSRI również mogą wywoływać takie odczucia, ale nie są one rozpatrywane w kontekście psychodelików.

Poziom 2
Rozjaśnienie kolorów, efekty wizualne (pole widzenia pulsuje i faluje), ukazują się kolorowe wzory, zwłaszcza na skraju pola widzenia. Może wystąpić także uczucie zagubienia, gubienie się w myślach, reminiscencja, zmiany w krótkotrwałej pamięci, zaburzenia odczuwania upływu czasu, kłopoty z koncentracją na jednej rzeczy lub myśli. Głęboka introspekcja i zamyślenie często łączą się z niemożnością odnalezienia się w myślach. Drugi poziom może zostać osiągnięty po zażyciu dużej dawki THC lub niskiej LSD czy psylocybiny.

Poziom 3
Silne efekty wizualne obejmujące całe pole widzenia, bardzo wyraźne kalejdoskopowe wzory, fraktale, obrazy wypaczają się i układają w zupełnie inne – drzewo może wyglądać jak budynek, krzak jak człowiek. Obrazy przy zamkniętych oczach stają się trójwymiarowe. Często występuje synestezja. Możliwe jest doświadczenie głębokich duchowych uniesień jak i spotęgowanych lęków. Mogą wystąpić problemy z koordynacją ruchową, spowodowane natłokiem doświadczeń i odczuć zarówno fizycznych jak i psychicznych. Średnia dawka LSD, psylocybiny, 2C-B czy meskaliny powoduje taki stan.

Poziom 4
Bardzo silne efekty wizualne – przedmioty mogą zamieniać się w co innego, stawać się niedostrzegalne lub wydawać się zupełnie inne niż są. Utrata lub rozszczepienie ego (np. odczuwanie dwóch sprzecznych odczuć jednocześnie), skrajna chwiejność nastroju, silne zaburzenia odczuwania upływu czasu. Wysoka dawka LSD i psylocybiny powoduje takie odczucia.

Poziom 5
Zupełna utrata kontaktu wzrokowego z rzeczywistością. Zerwanie połączenia z otaczającym światem, utrata ego. Osoby doświadczające tego poziomu opisują całkowitą inność tych doznań w porównaniu z rzeczywistością. Niektóre z nich porównują ten stan do oświecenia, osiągnięcia namiastki życia Boga. Poziom piąty może zostać wywołany zażyciem bardzo dużej dawki LSD czy ketaminy, potężnej psylocybiny lub mocnymi ekstraktami szałwii wieszczej. Palenie DMT w średniej dawce prawie zawsze powoduje doświadczanie piątego poziomu, co czyni go najsilniejszym znanym psychodelikiem.

W latach 1990-1995, psychiatra Rick Strassman prowadził badania nad DMT na University of New Mexico. 20% ochotników, którym podał iniekcyjnie wysokie dawki DMT doniosło, że miało kontakt zmysłowy z istotami pozaziemskimi.

Zmiana rzeczywistości, zmiana rozumienia rzeczywistości, zmiana emocji to oczywista zmiana motywów i działania. Czy w postrzeganiu rzeczywistości w oparciu o fizyczne i chemiczne procesy mózgu we właściwościach materii może się zawierać jakakolwiek nieprawda?

Oczywiście, że nie - doznawanie nieprawdy jest bzdurą. To jest tylko i wyłącznie doznanie innej rzeczywistości w innej logice. Działanie pod wpływem substancji psychotropowej jest nielogiczne bo ten, właściwie już nie człowiek, działa w innej logice niezrozumiałej dla ludzi i w innej rzeczywistości - nieludzkiej.

Czy można stwierdzić, że ludzki uśredniony czas jest bardziej prawdziwy od nieludzkiego czasu jaki się odczuwa po zażyciu substancji psychotropowej?

Oczywiście, że nie można. Wszystko jest względne i zależne od logiki świadomości. To logika świadomości określa rzeczywistość i nie ma czegoś takiego jak jedna obiektywna prawdziwa rzeczywistość.

Abstrakcja i komunikacja jest możliwa tylko dlatego, że mamy jednakową logikę - w jednakowy sposób postrzegamy rzeczywistość, jednakowo czujemy, jednakowo myślimy. Wystarczy zażyć DMT aby abstrakcja i komunikacja przestała być możliwa.

Zegar myślowy - zegar oparty na prędkości myślenia człowieka

1. Przeprowadzamy eksperyment do ilu przeciętnie człowiek zdąży policzyć w myślach w ciągu jednej godziny. Powiedzmy wychodzi nam liczba 2000.
2. Umieszczamy w jednym domu 24 niełyse osoby i jedna z nich rozpoczyna liczenie w myślach. W tym czasie inne kręcą się bez sensu i robią co tam sobie chcą.
3. Kiedy jedna osoba w myślach zbliża się do liczby 2000 podchodzi do kolejnej osoby i w chwili kiedy w myślach wymawia 2000 chwyta drugą osobę za włosy i potrząsa silnie jej głową. To znak, że druga osoba ma rozpocząć liczenie.
4. Druga osoba liczy itd.

W ten sposób uzyskujemy w miarę dokładny zegar myślowy. Osiągnięcie w myślach przez 24 osoby założonych abstraktów jest równe obrotowi planety wokół własnej osi.

Co z tego wynika?
Dla ludzi poszukujących obcych statków kosmicznych raczej niewiele.

Paradoks Fermiego

Paradoks Fermiego – wyraźna sprzeczność pomiędzy wysokimi oszacowaniami prawdopodobieństwa istnienia pozaziemskich cywilizacji i brakiem jakichkolwiek obserwowalnych śladów ich istnienia.

Wiek Wszechświata i liczba zawartych w nim gwiazd sugerują, że życie pozaziemskie powinno być czymś powszechnym. Pierwsze zwrócenie na to uwagi przypisuje się fizykowi nobliście Enrico Fermiemu przez zadanie w 1950 roku słynnego pytania: "Gdzie Oni są?". Fermi zapytał, dlaczego, jeśli w Drodze Mlecznej istnieje wiele zaawansowanych pozaziemskich cywilizacji, nie znaleźliśmy dotąd żadnych ich śladów w postaci sond, statków kosmicznych albo transmisji radiowych. Sam cytat "Gdzie Oni są?" jest prawdopodobnie apokryficzny, ale Fermiemu przypisuje się pierwsze sformułowanie tego problemu w sposób prosty i klarowny.

Do tej pory podjęto wiele prób rozwiązania tego paradoksu, przez znalezienie dowodów istnienia takich cywilizacji lub wyjaśnienie, dlaczego nie możemy takich dowodów znaleźć. Powiązane z nim pytania próbowano rozstrzygać na obszarze różnorakich dziedzin: astronomii, biologii, ekologii, a nawet filozofii. Obecnie prace w tym kierunku zalicza się do osobnej dziedziny: astrobiologii, poświęconej badaniu życia poza Ziemią.

To ja ten paradoks rozwiązuję od ręki:
1. Człowiek to stały roztwór - czy to mało stałych, ciekłych, gazowych roztworów we wszechświecie? Czy, któryś z nich przekształca się dowolnie? Wątpię.
2. Czego my tak naprawdę szukamy - identycznego układu w cząstkach elementarnych? Co to jest układ "aminokwas" w cząstkach elementarnych? Co to jest układ "statek kosmiczny" w cząstkach elementarnych?
3. Jak można jednemu układowi "człowiek" przypisać świadomość i abstrakcję i jednocześnie odmówić tego wszystkim pozostałym układom?
4. Wpierw trzeba zrozumieć, że jest się widzianym światem, że jest się planetą, że jest się układem w cząstkach elementarnych żeby zrozumieć, że światów jest nieskończoność, że układów w cząstkach jest nieskończoność. Być może jesteśmy jedynym takim układem we wszechświecie.
5. Co my właściwie widzimy, co my właściwie sobie myślimy? Czy my chcemy wymienić się poglądami z układami powstałymi w lodowcu? O czym moglibyśmy ze sobą porozmawiać?

Gdzie fizycznie jest Rentowność Kapitału Własnego?

Rentowność Kapitału Własnego (ROE) (ang. return on equity) Obok rentowności netto i rentowności aktywów, podstawowy wskaźnik wykorzystywany do analizy rentowności spółki. Jest obliczany jako iloraz zysku netto i kapitału własnego. Jeżeli korzysta się ze sprawozdań skonsolidowanych, to z kapitału własnego i zysku netto wyłącza się część przypadającą na udziałowców mniejszości. W ten sposób otrzymuje się rentowność kapitału własnego przypadającego jedynie na akcjonariuszy jednostki dominującej, a nie udziałowców całej grupy kapitałowej. Takie podejście stosowane jest w RANKINGU SPÓŁEK GIEŁDOWYCH. Rentowność kapitału własnego pozwala określić, jaka stopę zysku przynosi właścicielom kapitału inwestycja w dane przedsiębiorstwo. Im wyższa wartość wskaźnika, tym korzystniejsza jest sytuacja akcjonariuszy spółki. Jest to bardzo często wyznaczany wskaźnik. Przedstawia on w sposób najbardziej syntetyczny efektywność zarządzania kapitałem powierzonym spółce.

Powstaje pytanie:
Jaką postać fizyczną ma rentowność kapitału własnego?

Odpowiedź jest prosta:

W ustawieniu - w miejscu największego nasłonecznienia.

Paradoksalnie używa się powiedzenia, że trzeba się urodzić odpowiednio ustawionym.

Szacunek - respect - oczekiwanie pokłonu - pokłon

Prestiż w socjologii jest subiektywnym kryterium stratyfikacji, opartym na wartościujących podstawach emocjonalnych i obiektywnych czynnikach stratyfikacji - wykształceniu, wykonywanym zawodzie, stylu życia, dochodach. Jest również jedną ze składowych statusu społecznego.

Stratyfikacja (przez socjologów nazywana "stratyfikacją społeczną"), inaczej "uwarstwienie społeczne" - pojęcie wyrażające fakt, że wszelka społeczność składa się z poziomów pozostających ze sobą w relacjach nadrzędności i podporządkowania. Mierzona jest dostępnością do pięciu podstawowych zasobów społecznych, jakimi są: władza, pieniądze, prestiż, wykształcenie oraz zdrowie. Mówiąc prościej, stratyfikacja oznacza,

Klasa społeczna - jeden z podstawowych terminów służących do określania stratyfikacji społeczeństwa. Termin ten wprowadzony został przez Hegla, który wyróżniał klasy: rolniczą, przemysłową i myślącą.

Elita – kategoria osób znajdujących się najwyżej w hierarchii społecznej, pod jakimś względem wyróżnionych z ogółu społeczeństwa. Elity mają często zasadniczy wpływ na władzę oraz na kształtowanie się postaw i idei w społeczeństwie.

Pozycja społeczna - wyróżnione i określone w danej kulturze miejsce jednostki społecznej w hierarchii społecznej i szerzej w strukturze społecznej. Pozycja społeczna określa prestiż jednostki. Z zajmowanej pozycji społecznej wynika rola społeczna jaką odgrywać powinna jednostka. Osoba znajdująca się na pewnej pozycji społecznej związana jest też z określonymi przywilejami i obowiązkami, jakie powinna pełnić wobec grupy czy społeczeństwa. Pozycja społeczna albo status społeczny to położenie jednostki w hierarchii grupy społecznej, wyznaczające pełnioną przez nią rolę społeczną. Wiąże się z oczekiwaniami grupy wobec postaw i zachowań jednostki oraz jej obowiązków, jak również z oczekiwaniami jednostki wobec grupy, wypływającymi z jej praw i przywilejów. Pozycja społeczna wyznacza lub wzmacnia atrybuty jednostki takie jak wykształcenie, zawód, dochód, zakres władzy, styl życia. W ten sposób kształtuje się prestiż społeczny, rozumiany jako pozycja w hierarchii społecznej uznawana z punktu widzenia autorytetu, wpływu i poważania społecznego określonej jednostki.

Autorytet (łac. auctoritas - powaga, znaczenie) – pojęcie mające kilka odmiennych, choć nakładających się często znaczeń:
   1. społeczne uznanie, prestiż osób lub grup bądź instytucji społecznych oparte na cenionych w danym społeczeństwie wartościach.
   2. Osoba lub instytucja ciesząca się uznaniem, mająca kredyt zaufania co do profesjonalizmu, prawdomówności i bezstronności w ocenie jakiegoś zjawiska lub wydarzenia.
   3. w kontaktach międzyludzkich osoba mająca cechy przywódcze, z wysoką inteligencją emocjonalną lub charyzmą.
   4. w teorii socjologicznej jeden z typów idealnych legitymizacji władzy. Zinternalizowane przeświadczenie o świętości i nadrzędności przywódcy.
   5. w psychologii osoba, której jesteśmy skłonni ulegać, podporządkowywać się i wykonywać jej polecenia.

Co to znaczy pozować?

Pozować - służyć jako model, udawać kogoś, coś, zachowywać się sztucznie.

Działanie - zachowanie, z którym działający wiąże pewne subiektywne znaczenie (sens).

Motyw - bodziec inspirujący działanie, przyczyna tłumacząca i kryjąca się za postępowaniem.

 

Upiorne pytanie "i co z tego wynika?"

To pytanie mnie prześladuje

Co wynika z tego, że 21 lipca 1969, o godz. 2:56 UTC, Armstrong zszedł po drabince, postawił stopę na pokrytej pyłem powierzchni Srebrnego Globu i wygłosił słowa „To jest mały krok człowieka, ale wielki krok ludzkości”?

Co wynika z wszelkich przypadków księgowania operacji finansowych przedsiębiorstwa sprzeczne z zasadami księgowania, czy też ze stanem faktycznym?

Co z tego wynika:
Może to, że podział materii na organiczną i nieorganiczną jest nieprawidłowy?
Może to, że wszystko jest względne - zbiory, ich wyodrębnianie się z ruchu, ich zanik?
Może to, że liczby wyrażają splątanie i myśląc 2 wyrażam 3 - te 2 i ja jako 3 - razem splątani - w pewnym układzie?
Może to, że wszystko co się tylko zmienia jest świadome?
Może to, że rzeczywistość jest nieskończenie złożona?
Może to, że wiedza człowieka jest jak aminokwas - w ten sam sposób powstaje i tak samo się zmienia?
Może to, że kamień w mojej ręce splątany z podłożem na którym stoję oddziałując z ciałem ustawiają mózg - kreują mnie?
Może to, że jestem wszystkim o czym myślę?

I don't know

Pochodzenie życia

Wiki:
Pochodzenie życia

Początek biogenezy był w mikroskali znikomo mało prawdopodobny, jednak biorąc pod uwagę ilość mikronisz (cały ocean prazupy) oraz czas, w którym mógł zaistnieć (miliony lat) jest prawdopodobne, że życie powstało na Ziemi. Prawdopodobieństwo powstania życia jest pewne, jeżeli lokalne warunki są korzystne - jest to ogólna reguła ewolucji wszechświata z wysokiej energii do bogatej informacji.

Jeśli wykształcenie się architektury "aminokwasu" w cząstkach elementarnych materii w jej właściwościach dzieje się w ogólnej regule ewolucji wszechświata to wykształcenie się architektury "człowieka podróżującego samochodem" dzieje się również w tej regule.


Powstają pytania:
Czy istnieje rozwój - czy to kolejne stany?
Co to jest w rzeczywistości ewolucja i regres? Czy ktokolwiek ma zdolność do stwierdzenia czegoś podobnego?
Czy ktokolwiek ma zdolność do stwierdzenia, że w wysokiej energii nie ma bogatej informacji?
Czym jest stwierdzenie wysokiej energii? Czy to nie jest przypadkiem wpływ - oddziaływanie fizyczne?

Trochę materii (wody i ziemi pobudzone ruchem) wstaje i zaczyna iść przed siebie w swoich właściwościach. To idzie człowiek.

O co chodzi w abstrakcji? Gdzie ona jest?

To trudne pytanie - nikt na nie do tej pory nie odpowiedział więc spróbuję trochę obrazowo na zasadzie skojarzeń.


Opis abstrakcyjny z użyciem pojęć matematycznych i kilku cech, które dałoby się wyrazić w pojęciach matematycznych ale trochę to ułatwię:

Co to jest?

Bryła łącząca w sobie (suma) wąski poziomy prostopadłościan i wycinek ostrosłupa z mniejszą podstawą na górze stanowiący (równanie) połowę prostopadłościanu.

Boczne ściany prostopadłościanu połączone są (suma) z wąskimi walcami w 1/4 i (koniunkcja) 3/4 swojej długości. Środki podstaw walców znajdują się na wysokości krawędzi podstawy prostopadłościanu.

itd.

Można ten matematyczny opisskrócić:

SAMOCHÓD

Pytanie zasadnicze:
Czy myśląc "samochód" w rzeczywistości opisujemy go?

Odpowiedź nie jest prosta:

Myśląc "samochód" w rzeczywistości oddziałujemy z nim fizycznie.

I jest to także oddziaływanie fizyczne z samochodem nawet wówczas, kiedy nie ma żadnego samochodu w pobliżu. Ten, który był w pobliżu lub jego wizerunek pozostawił po sobie fizyczny i jednocześnie logiczny ślad w naszym mózgu.

Wyjaśnię to na przykładzie biedronki co obserwuje kamień, na którym siedzi:

Zapożyczenie z obcego DNA

Biosynteza białka
Trawienie

Wchłonięcie białka w procesie trawienia - zbudowanego w oparciu o biosyntezę zrealizowaną w komórce i na DNA organizmu innego gatunku jest stricte

wmontowaniem kawałka obcego organizmu do swojego

lub też

podtrzymaniem własnego układu w materii użyciem części obcego układu?

Zresztą co tu prawić w kontekście przeszczepów.

Człowiek jako układ w materii, może być (na razie częściowo) wymieniony na inny układ w materii (nieludzki):
Płucoserce

Czy mózg a za nim świadomość jest układem w materii, którego nie można zastąpić innym układem w materii - tak jak serce?

Wątpię.

O czym mówią politycy?

Motyw >>> Wola >>> Działanie (mowa) >>> Cel

Motyw - bodziec inspirujący działanie, przyczyna tłumacząca i kryjąca się za postępowaniem człowieka - zarówno świadoma, jak i wyparta. Motywy wynikają z potrzeb i kształtują cele


Wola – cecha jednostek przeważnie samoświadomych, umożliwiająca i wspomagająca reagowanie, ogólne działanie i podejmowanie świadomych decyzji. .


Działanie w socjologii to takie ludzkie zachowanie, z którym osoby działające wiążą pewne subiektywne znaczenie (sens).

Typy działań

Weber rozróżnił cztery typy działań:

• działania racjonalne ze względu na cel (zweckrational), w którym działający kieruje się racjonalnością instrumentalną: ze zbioru wartości podmiot wybiera cele i przy uwzględnieniu alternatywnych kosztów i korzyści dobiera odpowiednie środki,
  
• działania racjonalne ze względu na wartości (wertrational), w odróżnieniu od powyższych, działający podmiot nie kieruje się kalkulacją następstw działania (w myśl zasady "cel uświęca środki"),
  
• działania afektywne, odpowiadające aktualnym stanom uczuciowym,
  
• działania tradycjonalne, opierające się na nawyku.
  
  
  

Cel (gr. τηλος, telos; łac. finis, terminus) - to, ze względu na co, następuje działanie; stan lub obiekt, do którego się dąży; "cel" (etyka), to kres świadomego działania.

Mowa jest sygnałem quasi-stacjonarnym. Za jej zakres częstotliwości przyjmuje się najczęściej 300Hz - 3kHz (w telefonii). W sygnale mowy wyróżniamy jednostki podstawowe - fonemy (w języku polskim występuje ich 38) oddzielone chwilami ciszy.

Działanie - ruchy ciała opisane zasadą zachowania momentu pędu.

Czy napisanie tego posta może być wyjęte spod praw fizycznych?

Wiki

Ruch – w fizyce to zmiana położenia ciała odbywająca się w czasie względem określonego układu odniesienia.


Podstawowe prawa rządzące ruchem sformułował Izaak Newton i uznawano je za dokładne do końca XIX wieku. Obecnie ruch ciał fizycznych opisują trzy teorie:

• mechanika klasyczna – opisująca ruch obiektów niezbyt małych i poruszających się niezbyt szybko,
  
• teoria względności:
  
  • szczególna teoria względności – opisująca ruch ciał o prędkościach porównywalnych z prędkością światła, ale nie uwzględniająca grawitacji,
    
  • ogólna teoria względności – uwzględniająca grawitację,
    
• mechanika kwantowa – opisująca zachowanie się obiektów małych (atomy, cząstki subatomowe).
  

Wszelki stwierdzony do tej pory ruch dzieje się w prawach fizycznych.

Pytanie zasadnicze:

Czy napisanie tego posta będące złożonym ruchem fizycznym wielu obiektów materialnych może być wyjęte spod praw fizycznych i być dowolne?

Odpowiedź jest bardzo prosta:

NIE - czymkolwiek prawa fizyczne są.

Czy woda w organizmie ożywa zaraz po przełknięciu?

Kopiuje z wiki

Ciało ludzkie – fizyczny komponent organizmu ludzkiego. W filozofii i wielu religiach drugi obok duszy element tworzący człowieka (wg Platona "więzienie duszy"). Główne części ciała to: głowa, szyja, tułów oraz kończyny: górna i dolna. Pod względem stopnia organizacji składniki ciała dzielone są na układy (np. układ nerwowy, układ krwionośny), organy, tkanki i komórki. Poznaniem budowy ciała ludzkiego zajmuje się anatomia człowieka i antropologia fizyczna.

Ciało ludzkie przed narodzinami określane jest mianem płodu (od 8 tygodnia ciąży do porodu), ciało ludzkie po śmierci nazywane jest zwłokami.

Z chemicznego punktu widzenia ciało ludzkie składa się z:

    * wody - ok. 60% (u noworodka nawet do 75%),
    * składników organicznych, czyli zbudowanych na bazie węgla: lipidów (tłuszczowców), białek, węglowodanów i kwasów nukleinowych,
    * składników nieorganicznych, zwanych też składnikami mineralnymi.

Tego już nie będę kopiował tylko dodam link:
Znaczenie biologiczne pierwiastków

Jakby ktoś poszperał znalazłby info o czasie, w którym cała woda w organizmie i wszystkie pozostałe pierwiastki wymieniają się w przeróżnych działaniach i reakcjach chemicznych na nowe - jedne wypadają wychodzą z organizmu i natychmiast zastępują je inne.

Pytanie podstawowe:
Kiedy nowe pierwiastki w organizmie ożywają?

Odpowiedź jest bardzo prosta:

NIGDY

Bramka w 3 splątanych linach

Także do oceny jej poprawności :)

Bramka w zderzeniach kul

Na początek bloga - bramka do oceny jej poprawności.
Bramka w zderzeniach kul.

Dowód:
www.uselesspickles.com/jsballs/
w załączeniu plik ustawień do symulatora – wystarczy go załadować – LOAD w prawej kolumnie.
ball_sim_save.txt