Czas mierzymy w przejściach stanów (poprzez występowanie kolejnych stanów w przeróżnych układach fizycznych). Jednak żeby to miało jakikolwiek sens przejścia w tych stanach muszą mieć związek z naszym stanem - a konkretnie ze stanem świadomości.
Wg mnie musi istnieć coś takiego jak taktowanie świadomości. Nawet gdyby elektrony w sposób ciągły przepływały przez nasz mózg to chociażby przepłynięcie jednego elektronu za drugim będzie taktem. Myślę, że biolodzy znają się na tym lepiej - zresztą samo rozmycie się widzianego obrazu podczas obrotów świadczy o taktowaniu mózgu w przetwarzaniu informacji.
Wątpię aby istniał jakiś uniwersalny czas dla wszystkiego - wg mnie czas to ilość cykli mózgu.
Dostrzegamy jakieś dwa związane stany i widzimy, że związany stan wynikowy powstaje po pewnym czasie od związanego stanu przyczynowego. Po pewnym czasie znaczy wydarzyła się określona liczba cykli mózgu.
Nie wiemy jak dokładnie w rzeczywistości te 2 stany są związane i co musi się wydarzyć w rzeczywistości zanim z przyczyny powstanie skutek. Jeśli wymaga to czasu to przypuszczam, że ma to taki związek z procesami naszego mózgu, że musi zajść określona liczba cykli.
Czas wg mnie to splątanie ze sobą w pewnej kolejności wszystkich stanów w całej rzeczywistości, która w całości przekształca się cyfrowo (bez niedokładności i przybliżeń). Każdy stan jest splątany z każdym innym w określony sposób.
Wątpię aby istniało coś takiego jak uniwersalne tempo rozchodzenia się stanów. Tu jest tylko cyfrowe splątanie i określona kolejność.
Fizyka kwantowa zajmuje się układami elementarnymi. Widocznie tam splątanie pomiędzy stanem przyczynowym a stanem wynikowym jest tak splątane z cyklami naszych mózgów, że wynik powstaje po niepełnym cyklu albo jednym cyklu albo kilku co jest tak małą wartością, że nie potrafimy tego w ogóle dostrzec i wg nas wynik powstaje natychmiast. Jeśli to jest takie splątanie ze stanem naszego mózgu, że jest to mniej niż jeden takt mózgu - to jest to dla nas rzeczywiście natychmiast.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz